معنی کله تراش - جستجوی لغت در جدول جو

کله تراش

چاقوی کوچکی که با آن سر قلم را می تراشند

(اَ شَ زَ)

آنکه مردی را بشاهی از میان قوم بردارد. آنکه بی سابقه و مقدمتی تنی را بشاهی نشاند. آنکه به نیرو و نفوذ کلام هر که را خواهد بشاهی نشاند. کسی که با نفوذ و سیاست خود هر کس را بخواهد شاه سازد. (از فرهنگ نظام)

لغت نامه دهخدا

کله سرا

(کُ لِ سَ)

دهی از دهستان اسالم است که در بخش مرکزی شهرستان طوالش واقع است و 514 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

آلت تراش

(دَ نَنْ دَ / دِ)

آنکه آلت در و پنجره و جز آن تراشد. رجوع به آلت شود

لغت نامه دهخدا

قلم تراش

(قَ لَ تَ)

نوعی از کارد درازدسته که بدان قلم تراشند. چاقو و گزلکی که بدان قلم و جز آن میتراشند. (آنندراج) (ناظم الاطباء). قسمی چاقوی ظریف که قلم های نیی را با آن میتراشند:
الماس قلمتراش و ملماس قلم
انقاس مداد و نام جنسش حبر است.
نصاب.
بنگر قلمتراش چه با خامه میکند
از همدمان خانه یکی در امان مباش.
محسن تأثیر (از آنندراج).
قلمتراش قلم برگرفت و من عن کرد.
ایرج میرزا

لغت نامه دهخدا

کله سران

(کَ لِ سَ)

دهی از دهستان طارم بالاست که در بخش سیردان شهرستان زنجان واقع است و 175 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

کله دراز

(کَلْ لَ / لِ دِ)

کسی که شور و غوغای بیهوده کند. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). هنگامه ساز و غوغایی و زبان دراز و بدزبان و فتنه جو. (ناظم الاطباء) :
سر سختی و شلاق خورد کله دراز
چون میخ برون خیمه جای تو خوش است.
یحیی شیرازی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کله خراب

(کَلْ لَ / لِ خَ)

در تداول عامه، کسی که مغزش خوب کار نکند. تهی مغز. بی خرد. (فرهنگ فارسی معین) ، بسیار عصبانی. تندمزاج. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کله فروش

(تَ)

کله پز. (ناظم الاطباء). و رجوع به کله پز شود

لغت نامه دهخدا